Bladgewassen
Sla (Lactuca sativa)
Sla wordt al eeuwenlang in Nederland verbouwd, met een grote verscheidenheid aan typen. De groene botersla, ofwel kropsla, was in ons land het meest bekend en werd in de vollegrond geteeld. De Bruine Trotskop is zo'n botersla.
In de loop van de 20e eeuw werden er nieuwe teeltwijzen voor sla ontwikkeld in Nederland. Kassen (eerst onverwarmd en later verwarmd) werden ingezet om het groeiseizoen te verlengen.
Meer sla erfgoedrassen en info
Bindsla erfgoedrassen
Botersla efgoedrassen
IJssla erfgoedras
Wilde sla in de berm
De sla zoals we die nu kennen is een eenjarige plant die behoort tot de composietenfamilie (Asteraceae). Sla is ontstaan vanuit de wilde slasoort Lactuca serriola, ook wel kompassla. Van oorsprong is dit een steppe plant, maar ook in Nederland kun je deze wilde sla tegenkomen! Bijvoorbeeld in wegbermen, stortplaatsen en tussen straatstenen.
De geslachtsnaam Lactuca stamt af van lactis, wat ‘melk’ betekent in het Latijn en verwijst naar de aanwezige melksap in sla. Vanuit L. serriola zijn er honderden sla variëteiten ontstaan, allemaal behorend tot plantensoort Lactuca sativa.
Kaukasus als beginpunt
De oorsprong van cultuursla ligt in de Kaukasus, waar zesduizend jaar geleden de eerste sla zou zijn gecultiveerd. Door kruisingen en selectie ontstonden er steeds meer sla varianten. Eerst in het Midden-Oosten, gevolgd door Egypte, het oude Griekenland, Italië, en vervolgens in Centraal Europa en Noord-Amerika. Hierbij werd er geselecteerd op verschillende eigenschappen, zoals gewenste smaak en kweekwijze. Zo kookten de Romeinen nog hun sla omdat het toen nog taaie bladeren had. Iedere regio had weer andere voorkeuren voor de sla, waardoor er een grote variatie aan slasoorten is ontstaan, zoals de romeinse-, eikenblad-, krul-, boter- en ijsbergsla.